Kapitein Bastiaan

Je bent opgegroeid in de binnenvaart. Vertel eens over je herinneringen aan boord als schipperskind.

“Ik ben geboren in het begin van de jaren ’70. Destijds voeren mijn ouders nog op een vrachtschip voor een Zwitsers bedrijf. Elke reis van Rotterdam naar Birsfelden voor de Mikro. Dat was elke keer weer een leuk en heerlijk avontuur. Alles ging nog op de oude manier: We vervoerden papieren zakken met meel en suiker, jutte zakken met koffiebonen die met de hand in het schip werden geladen en gelost. Vooral de herinnering van Zwitserland is mij bijgebleven. Zodra we in de sluis lagen van Birsfelden roken we al de heerlijke zoete geur van de fabriek. Ook de elf sluizen van Iffezheim naar Birsfelden zal ik nooit meer vergeten, vooral de sluis Kembs. Als kind geweldig hoe daar vroeger het water uit de sluisgaten kwamen tijdens het schutten en het geblaas ervan. Als klein jongetje was ik altijd bezig met touwen in de sluis. Oefenen op de bolders om los te gooien. Ik was er zo gedreven in dat soms het schip weer achteruit de sluis in moest, omdat ik dan nog aan een touw hing die ik niet loskreeg en ook niet los wilde laten haha. Natuurlijk heb ik ook leuke herinneringen van de grote haven van Rotterdam. De grote zeeschepen waar we langszij moesten om te laden. Als kind heeft dat een grote indruk op mij gemaakt. Ik kan me zelfs nog herinneren hoe elke reis de zware houten luiken met de hand opgestapeld moesten worden. Tegenwoordig is alles met een druk op de knop en de rest gaat bijna vanzelf. De romantiek van die tijd is wat dat betreft echt voorbij.”

Later wilde je dus ook graag verder in de binnenvaart. Hoe heb je dat gedaan?

“Toen ik 13 jaar was en toestemming kreeg van de burgemeester mocht ik van school gaan om aan boord het vak te leren. Mijn vader had in die tijd een eigen tanker gekocht en daar ben ik op gaan werken. We hadden toen een jaar of drie vast werk voor Union, alleen maar Methanol van Delfzijl naar Wesseling en Leverkusen. Soms ook naar Mombach op de Main. Daarna twee jaar Gasolie gevaren van Rotterdam naar Dortmund. Toen ben ik in militaire dienst gegaan wat toen nog verplicht was voor een jaar. Ook een geweldige tijd! Maar toen dat jaar voorbij was wilde ik terug op de scheepvaart. Ik besloot toen om eerst een jaar passagiersvaart te doen om ook eens de plekjes langs de Rijn te zien, waar we normaal op een tanker of vrachtschip alleen langs voeren. Daarna ben ik voor een jaar op een vrachtschip gaan varen. Maar de tankvaart trok mij het meest aan omdat je dan meestal met meer collega’s aan boord bent, vanwege de B-vaart, en het in mijn ogen daarom gezelliger was. Zo verstreken de jaren op de tankvaart voor mij.”

Hoe werd je kapitein?

“Papieren halen wilde ik vroeger niet. Ik had geen zin om elke dag in de stuurhut te zitten en te varen. Ik was liever buiten bezig met onderhoud van het schip en motoren. In 2005 kwam ik bij de Familie Brands terecht via Vaart.nl. Ik zocht toen ander werk en Tonnie bezocht mij aan boord van het schip waar ik toen werkte. Er volgde een gesprek bij de familie Brands thuis. Sinds 2006 werk ik voor Branghetti. Destijds hadden ze nog twee schepen: Mts Christiaan en Mts Roxanna, genoemd naar hun twee kinderen die ik heb zien opgroeien in die tijd. Na een aantal jaren is Tonnie gestopt met het varen zelf en kwamen er andere schippers op zijn plek aan boord. Zo gingen de jaren voorbij tot ik zover was om toch maar eens mijn papieren te gaan halen om zelf schipper te worden. Met hulp van de familie Brands, die mij actief aanspoorden, is het me gelukt. Ik ben trots op wat ik heb bereikt en ben blij met de hulp die ik van Branghetti heb gekregen.”

Wat bevalt je aan Branghetti?

“Nu vaar ik al een aantal jaren als kapitein op mts Roxanna en dat bevalt mij prima. Natuurlijk heb ik wel ups & downs gehad maar familie Brands staat klaar voor haar werknemers. Als jij je best doet, staan zij klaar voor jou. En met de nieuwe generatie is er een nieuwe, jonge blik op de toekomst van Branghetti. Ik werk er nu iets langer dan 15 jaar en hoop mijn pensioen bij dit bedrijf te mogen halen. Het is een gezond en stabiel bedrijf dat voor je klaar staat en je genoeg kansen geeft om door te groeien als je dat wilt. En zolang je in een leuke gezellige ploeg zit waar je goed mee overweg kan, is het geen straf om op je werk te zitten! Dus ik hoop op nog vele leuke en gezellige dagen bij Branghetti.”

Kapitein Bastiaan